เอ็มดีเอ็มเอ

MDMA ได้รับการพัฒนาขึ้นในปี 1912 โดย Merck ต่อมาถูกนำมาใช้เพื่อปรับปรุงจิตบำบัดในทศวรรษที่ 1970 เมื่อได้รับความนิยมอย่างสูง และต่อมากลายเป็นยาเสพติดข้างถนนในงานปาร์ตี้เต้นรำและการคลั่งไคล้ในทศวรรษ 1980

ปัจจุบัน MDMA ยังไม่มีข้อบ่งชี้ทางการแพทย์ที่เป็นที่ยอมรับอย่างเป็นทางการ ก่อนที่มันจะถูกสั่งห้ามอย่างกว้างขวาง มันถูกนำมาใช้ในการบำบัดทางจิตเป็นหลักในปี 1970 หลังจากทิโมธี แลร์รี่สนับสนุนการใช้ยาที่ทำให้เคลิบเคลิ้ม ซึ่งได้รับแรงผลักดันจากขบวนการต่อต้านวัฒนธรรม ในปี พ.ศ. 2560 องค์การอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาได้อนุมัติการวิจัยในวงจำกัดเกี่ยวกับการบำบัดทางจิตเสริม MDMA สำหรับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจ (PTSD) โดยได้รับการสนับสนุนโดยหลักฐานเบื้องต้นที่บ่งชี้ผลลัพธ์ในเชิงบวก

MDMA ช่วยเพิ่มการทำงานของสารเคมีในสมองสามชนิด ได้แก่ โดปามีน ซึ่งผลิตพลังงานเพิ่มขึ้น Norepinephrine ซึ่งเพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจและความดันโลหิต และเซโรโทนินซึ่งส่งผลต่ออารมณ์ ความอยากอาหาร การนอนหลับ ตลอดจนความตื่นตัวทางเพศ ระดับเซโรโทนินที่เพิ่มขึ้นน่าจะเป็นสาเหตุของความใกล้ชิดทางอารมณ์ อารมณ์ที่เพิ่มขึ้น และความรู้สึกเห็นอกเห็นใจที่ได้รับจากอิทธิพลของ MDMA